Maart roert zijn staart
Terwijl de eerste jonge haasjes (nooit aanraken a.u.b., lees hier waarom) alweer naar de opvang gebracht zijn door onze vrijwilligers en de lente toch echt al om de hoek komt kijken, heeft maart besloten om Koning Winter nog één keer zijn intrede te laten doen dit jaar. Op donderdag 9 en vrijdag 10 maart werden we verrast door aardig wat sneeuwval waarbij het op vrijdag nog flink is blijven liggen ook.
Tijdens slecht weer merken we altijd dat er minder oproepen zijn bij de dierenambulance. Er komen minder mensen buiten en zodoende zien mensen minder dieren in nood. Daarnaast is het natuurlijk een feit dat er in de herfst en winter sowieso minder dieren zich laten zien vanwege bijvoorbeeld de winterslaap, de vogeltrek en het niet hebben van jonge dieren.
Op vrijdag werd er echter gebeld voor een vermoedelijk gewonde gans aan de Seppenwooldsweg te Ambt Delden. De vogelopvang adviseerde om tijdens de schemer een kijkje te gaan nemen, omdat (water)vogels enkel bij groot ‘gevaar’ nog vliegen of zwemmen in het donker. Dit vergroot de kansen om een vogel te vangen. Bovendien zitten onze vrijwilligers door een aanhoudend tekort aan menskracht alleen op de dierenambulance en is het vangen van een gans in je eentje (bijna) onmogelijk. Door te rijden tijdens de schemer, kon de rit gecombineerd worden met de dienstwissel waardoor er tijdelijk twee vrijwilligers tegelijk in de dierenambulance zitten.
De hevige sneeuwval zorgde voor weinig zicht en, zeker in dat gebied, slecht begaanbare wegen. Het smalle, onverlichte weggetje parallel aan het Twentekanaal was mooi wit geworden en de vrijwilligers reden in eerste instantie langs de aangegeven locatie. Hierdoor moest er gekeerd worden en werd er een veilige plek gezocht om dat te doen. Helaas was het toch te glad op de straat en in de berm waardoor de vrijwilliger van de dierenambulance die reed tevergeefs trachtte van het fietspad en uit de berm te komen. Tegelijkertijd beseften de beide vrijwilligers dat ze vastzaten en probeerden ze met een grote rubbermat en een doos achter de achterbanden net voldoende grip te krijgen met het achteruit rijden, maar helaas mocht dat ook niet baten.
De situatie was vervelend, maar gaf voldoende reden om flink samen te lachen, want het rijden op de dierenambulance zorgt altijd voor avontuur! Terwijl één van de vrijwilligers contact opnam met Auto S.O.S. te Enter kwam er toevallig net een strooiwagen van Loon- en grondverzetbedrijf Pelle uit Hengevelde aan rijden. Terwijl de ene vrijwilliger de zwaailichten aanzette, stond de andere vrijwilliger zwaaiend op straat om de strooiwagen te laten stoppen. Rob Pelle was gelukkig met alle plezier bereid onze dierenambulance uit de berm te proberen te trekken en had de materialen daarvoor al gauw bij gepakt. Met een vrijwilliger achter het stuur om zachtjes achteruit proberen te rijden en Rob in zijn strooiwagen om ons te trekken, slaagden we er uiteindelijk in om weer op straat te komen en voldoende grip te hebben. Iedereen kon smakelijk lachen om de situatie, zeker als je nagaat dat Rob normaal nooit iemand tegenkomt in die omgeving en dan ineens een dierenambulance in ‘nood’ trof.
Tijdens het vastzitten en na de redding is er nog hard gezocht naar de gans, maar deze is helaas nergens gevonden. Mocht de gans toch nog gezien worden en nog altijd gewond lijken te zijn, horen we het uiteraard graag via 06-30704810 en dan komt de dienstdoende vrijwilliger langs om de situatie in te schatten en voor te leggen aan de vogel- of wildopvang. Mocht je nou ook zulke geweldige avonturen willen meemaken, meld je dan aan als vrijwilliger via info@dierenambulance-hofvantwente.nl om buiten vastzitten in de sneeuw om ook nog eens dieren te kunnen helpen.
